-
1 pięś|ć
f 1. (dłoń) fist- silna pięść a heavy fist- zacisnąć pięść/pięści to clench one’s fist/one’s fists- wygrażać komuś pięścią to shake one’s fist at sb- bębniła pięściami w drzwi she was pounding on the door with her fists- uderzył a. trzasnął pięścią w stół he banged his fist on the table- bić a. okładać a. tłuc kogoś pięściami to come for sb with one’s fists, to set about sb with one’s fists, to pummel sb US- poczęstować kogoś pięścią pot. to give sb a bunch of fives pot.; to give somebody a knuckle sandwich US- przecierać sobie oczy pięściami to rub one’s eyes with one’s knuckles- walka na pięści a fist fight- bójka a. bijatyka na pięści a free-for-all- walka na gołe pięści bare-knuckle fight2. przen. (brutalna siła) iron fist a. hand przen., rod of iron przen.- mieć twardą pięść a. być twardej pięści to have an iron fist a. hand- pięści go świerzbiły, żeby dać jej nauczkę his hand was itching to teach her a lesson- prawo pięści the law of the jungle- dywan do zasłon pasuje jak pięść do nosa the carpet and the curtains are a bad match- jego dowcipy pasowały jak pięść do nosa his jokes were completely amiss- pasowali do siebie jak pięść do nosa they were as different as chalk and cheese, they were poles apart- oni są podobni do siebie jak pięść do nosa pot. (fizycznie) they look nothing alikeThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pięś|ć
См. также в других словарях:
tłuc — ndk XI, tłukę, tłuczesz, tłucz, tłukł, tłuczony 1. «uderzeniami rozbijać na kawałki, rozgniatać coś, niszczyć coś przez uderzanie, rzucanie; rozbijać» Tłuc szklanki przy zmywaniu. Brzęk tłuczonego szkła. Tłuczone kartofle. Tłuc kamienie. Tłuc… … Słownik języka polskiego
młócić — ndk VIa, młócićcę, młócićcisz, młóć, młócićcił, młócićcony «wyłuskiwać ziarna (nasiona) z kłosów, strąków, kiści, łuszczyn itp., posługując się cepami, młocarnią lub kombajnem» Młócić zboże, groch, fasolę, grykę. ◊ Młócić słomę «powracać do tego… … Słownik języka polskiego
pięść — ż V, DCMs. pięśćści; lm MD. pięśćści «dłoń ze zgiętymi, skurczonymi palcami; kułak» Silna, potężna pięść. Walka, bójka na pięści. Ktoś jest mocny w pięści. Zacisnąć pięść. Bębnić pięściami w drzwi. Uderzyć, trzasnąć pięścią w stół. Bić, okładać … Słownik języka polskiego
okładać — ndk I, okładaćam, okładaćasz, okładaćają, okładaćaj, okładaćał, okładaćany 1. → obkładać (pod: obłożyć) 2. pot. «uderzać, bić, tłuc» Okładać kogoś kijem, batem. okładać się 1. → obkładać się (pod: obłożyć się) 2. pot. «bić wzajemnie jeden… … Słownik języka polskiego
